سه ره پیداست.
نوشته بر سر هر یک به سنگ اندر،
حدیثی که‌ش نمی‌خوانی بر آن‌دیگر.
نخستین: راه نوش و راحت و شادی .
به ننگ آغشته، اما رو به شهر و باغ و آبادی.
دو دیگر: راه نیمش ننگ، نیمش نام،
اگر سر برکنی غوغا، وگر دم درکشی، آرام.
سه دیگر: راه بی‌برگشت، بی‌فرجام
***من اینجا بس دلم تنگ است.
و هر سازی که می‌بینم بد‌آهنگ است.
بیا ره توشه برداریم،
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم،
ببینیم آسمان «هرکجا» آیا همین رنگ است؟
بابا ما یه حرفی زدیم...
تو چرا جدی گرفتی؟
من گفتم هر دویست سال یه بار...
نگفتم هر دو دیقه یه بار که!!!!!!!